Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE

Pages

Classic Header

{fbt_classic_header}

Breaking News

latest

… Του ξενιτεμένου Ντηνιακού…….

“… και για τους ξενιτεμένους έχω να σας πω πολλά όπου είναι βρίσκονται να χουν την καλή καρδιά…”

anatolh
“… και για τους ξενιτεμένους
έχω να σας πω πολλά
όπου είναι βρίσκονται
να χουν την καλή καρδιά…”

Κάθεσαι λοιπόν στο σαλόνι σου σε κάποια ανώνυμη γειτονιά της Αθήνας και στοχάζεσαι..
.  Απέναντί σου στέκεται η φωτογραφία που τράβηξε κάποτε ο πατέρας… από την ακρογιάλια στο    Σκυλαντάρι  μέχρι το βάθος του ορίζοντα τις Δήλες και τη Νάξο…
Συνήθισες να λες στους φίλους πως τούτη δα η γωνιά του σαλονιού έχει τόση θέα… που βλέπει ως την Τήνο
Ποιόν κοροϊδεύεις άραγε… κοιμίζεται  νομίζεις το ανήμερο θεριό ο Νόστος με εικόνιτσες;
Πόσο σου λείπει το νησί!
Μέσα στο μυαλό σου πλάνα… υποχρεώσεις και υπολογισμοί.
“Μας βγάζουν τα λεφτά να  πάμε στα φαναράκια; Να καταλάβουμε βρω αδερφέ ότι είναι της Ευρέσεως; ή να φυλάξω τίποτε μπας κι αξιωθούμε το Πάσχα, να κάνουμε Ανάσταση στον τόπο μας”
Κι οι ερωτήσεις να προβάλλουν απ’ τη γωνιά του μυαλού.
Θα ‘χεις δουλειά; θα ‘ναι όλοι καλά; μήπως πρέπει να φυλάξεις “άμυνα” για τα χειρότερα;
Μετά έρχονται τα μεγαλύτερα σχέδια κι οι λογισμοί… πόσο θα ‘θελες κάποτε να τελειώσεις με τις δουλειές και τις υποχρεώσεις… και να πας να μείνεις πια εκεί… για πάντα, χωρίς να σε κυνηγά το ημερολόγιο και οι μέρες της άδειας που τελειώνουν.
Εκεί που η ψυχή γαληνεύει κι η καρδιά σκιρτά.
Να βλέπεις κάθε πρωί όλες εκείνες τις εικόνες που σε μαγεύουν, να νοιώθεις τα χρώματα που αποζητάς, να ακούς τους ανθρώπους που καταλαβαίνεις.
Η ζωή που λαχταράς!
Η Αθήνα ήταν πάντοτε ένα “πρέπει”… “Πρέπει” να είσαι εδώ που υπάρχουν οι “ευκαιρίες”, οι “βολές”, οι “ανέσεις”
Είναι αλήθεια έτσι; ή μη πως φοβόμαστε να δούμε παραπέρα από τη μύτη μας, κυρίως τούτη δα την εποχή όπου όλα τριγύρω μας προσδιορίζονται από την αρχή.
Αύριο θα ξημερώσει μια άλλη μέρα, η αλήθεια είναι ότι θα παρασυρθείς από τη διαχείρισή της και θ’ αποξεχαστείς.
Το κυνήγι της καθημερινότητας το νιάσιμο να είναι  όλοι οι γύρω σου “καλά” και όλα γύρω σου “εντάξει”.
Αναρωτήθηκες ποτέ μήπως με όλα αυτά απλά παραγεμίζεις τα δικά σου κενά για να μη φαίνονται;
Αργά το απόγευμα η μέρα θα τελειώσει μ’  ένα “δόξα σοι ο Θεός”, ένα βουβό αναστεναγμό και θα κάτσεις ξανά στον καναπέ.
Σε λίγα λεπτά, είτε το θέλεις είτε όχι η ματιά σου θα ξεστρατίσει ξανά στη φωτογραφία.
  Θα ξαναρχίσει λοιπόν το τρελό κυνηγητό της σκέψης… Μέχρι την ώρα που θα τα βροντήξεις όλα και θα φύγεις για κει που λαχταρά η ψυχή… Ή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος με την απατηλή υπόσχεση ότι αύριο θα το ξανασκεφτείς με ψυχραιμία…

Χάρης Αθηναίος
Το είδαμε : Tiniakos.biz